Artykuły z San Jose

Artykuł 1.  Faktem naukowym jest, że nowe życie ludzkie zaczyna się w momencie poczęcia.

Artykuł 2.  Każde ludzkie życie jest kontinuum, która zaczyna się w momencie poczęcia i rozwija się w kolejnych stadiach, aż do śmierci. Nauka nadaje różne nazwy tym stadiom, włączając w to: zygotę, blastocystę, embrion, płód, noworodek, dziecko, nastolatka i dorosłego. To nie zmienia naukowego konsensusu, że w każdym punkcie rozwoju każdy człowiek jest żyjącym członkiem rodzaju ludzkiego.

Artykuł 3.  Od momentu poczęcia każde nienarodzone dziecko jest ze swej natury ludzką istotą.

Artykuł 4.  Wszystkie ludzkie istoty, jako członkowie rodziny ludzkiej, mają prawo do uznania ich przyrodzonej godności i ochrony ich niezbywalnych ludzkich praw. Jest to uznane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz w innych międzynarodowych aktach.

Artykuł 5.  Nie istnieje prawo do aborcji w prawie międzynarodowym – ani w drodze zobowiązań traktatowych, ani na mocy międzynarodowego prawa zwyczajowego. Żaden traktat Narodów Zjednoczonych nie może być trafnie cytowany jako ustanawiający lub uznający prawo do aborcji.

Artykuł 6.  Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) oraz inne traktatowe gremia monitorujące zwróciły się do rządów, aby zmieniły swoje prawo dotyczące aborcji. Te gremia jawnie lub pośrednio zinterpretowały międzynarodowe traktaty jako zawierające prawo do aborcji.
Traktatowe organy monitorujące nie mają władzy – ani na mocy traktatów, które je powołały, ani na mocy ogólnego prawa międzynarodowego –  do takiej interpretacji tych traktatów, która stwarza nowe obowiązki państwa lub zmienia istotę tych traktatów.

W związku z tym każde gremium, które tak interpretuje traktat, że zawiera on prawo do aborcji, działa ponad władzą i wbrew swojemu mandatowi. Takie działania ultra vires nie stwarzają żadnych zobowiązań prawnych dla krajów członkowskich ani też państwa nie powinny ich akceptować jako przyczyniających się do formowania nowego zwyczajowego prawa międzynarodowego.

Artykuł 7.  Zapewnienia przez międzynarodowe agencje lub organy pozarządowe, że aborcja jest prawem człowieka są fałszywe i powinny być odrzucone. Nie istnieje żadne międzynarodowe zobowiązanie prawne do umożliwiania dostępu do aborcji na podstawie jakichkolwiek przesłanek, w tym m.in. przesłanek: zdrowia, prywatności, seksualnej autonomii lub braku dyskryminacji.

Artykuł 8.  Na podstawie fundamentalnych zasad interpretacji traktatów prawa międzynarodowego oraz zgodnie z wymogami działania „w dobrej wierze” oraz  pacta sunt servanda oraz przyjmując odpowiedzialność za obronę życia swoich obywateli, państwa mogą i powinny powoływać się na traktaty gwarantujące prawo do życia jako na zawierające odpowiedzialność państwa za obronę dziecka nienarodzonego przed aborcją.

Artykuł 9.  Rządy i członkowie społeczeństwa powinni zapewnić, żeby krajowe  rozwiązania prawne i polityki chroniły prawo do życia człowieka od poczęcia. Powinny także odrzucić i potępić naciski zmierzające do przyjęcia praw, które legalizują oraz depenalizują aborcję.

Gremia monitorujące, agencje Narodów Zjednoczonych i urzędnicy, regionalne i państwowe sądy oraz inne powinni zaprzestać ukrytego lub jawnego domagania się prawa do aborcji na podstawie prawa międzynarodowego.

Kiedy pojawiają się takie fałszywe żądania lub wywierana jest presja, państwa członkowskie powinny domagać się od Narodów Zjednoczonych wyciągnięcia za to odpowiedzialności.

Dostarczyciele pomocy rozwojowej nie powinni finansować aborcji. Nie powinni uzależniać udzielenia pomocy od akceptacji aborcji przez otrzymującego tę pomoc.

Międzynarodowe programy opieki nad matką i dzieckiem powinny zapewniać pomyślne rozwiązanie ciąży zarówno dla matki jak i dziecka oraz pomagać matkom przyjąć nowe życie w każdych okolicznościach.

My – prawnicy-specjaliści od praw człowieka i adwokaci, naukowcy, wybierani urzędnicy, dyplomaci oraz eksperci w dziedzinie medycyny i prawa międzynarodowego – niniejszym zatwierdzamy te Artykuły.

San Jose, Costa Rica
25 marca 2011 r.

* Instytucje nazwie tylko do celów identyfikacji.

Sygnatariusze